وقتی که عاشقم شدی پائیز بودوخنک بود   تو آسمون آرزوت هزارتا بادبادک بود
تنگ بلورین دلت درست مثه دل من   کلی لبش پریده بود همش ترک ترک بود
وقتی که عاشقم شدی چیزی ازم نخواستی توقع ات فقط یه کم عاشقی و نوازش و کمک بود
تقویم که از روزا گذشت دلم یه جوری لرزید راستش هم خونه تردید و هراس و شک بود
دیگه نه از تو خبری بود و نه از آرزوهات قحطی مُرد و روزای خوش و قاصدک بود
یادم میاد روزی رو که هوا  گرفته بود و اشکای سرخ آسمون آروم ونم نمک بود
تو در جواب پرسشم فقط همینو گفتی:عاشقیمون یه بازی شاید الک  دولک بود
نه باورم نمیشه که تو اینو گفته باشی کسی تا دیروز برام تو کل دنیا تک بود
قصه با تو بودن رو میشه فقط یه جور گفت:کسی که رو زخمای قلبم مث نمک بود

_من صادقانه می گویم هر آنچه شنیدنی ست:
دوباره دست به قلم میبرم تا بنگارد برای من وکمی آسودگی برایم به ارمغان آورد
واژگان یاری ام نم کنند..... و من سراسیمه باز هم باید بنویسم
فریادهایم را....................................................

من تو رو اشتباهی گرفتم با کسی که تمام زندگیمه.....

تو ازم چی می خوای که نفس می گیری؟
ما به هم دل دادیم چی رو پس می گیری؟
تو ازم چی می خوای که پُری از رفتن؟
چی کلافت کرده که نداری با من؟
تو حواست پرته،تو کنارم نیستی،
توی آغوشِ من پی کی می گردی؟
به خودت شک کردی،گم شدی ترسیدی
 چی عذابت می ده؟از خودت چی دیدی؟
من بهونت بودم پشت هر ویرونی!
بین ما چیزی نیست خودتم می دونی!
با خودت یا بی تو منو با کی می خوای؟
از خودت می پرسم،تو ازم چی می خوای؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟

کمی مرا نگاه کن،کمی مرا نگاه کن که پُر نیازِ عطرِتو چه عاشقانه می تکد
دوباره اشتباه کن دوباره اشتباه کن که اتفاق عاشقی گناه نیست شاپرک است
در تو تمام می شود کلام آزادی من چه عاشقانه می شود رویای پروانه شدن
بگو کدوم رویای سپید به خلوت بوسه رسید؟بگو نگاه تو چه داشت که از سرم خواب پرید؟
طراوت حضور تو سایه اعتبار من محبوبه ی شبم بیا بغض مرا قدم بزن

با تو دوباره پر زدن،برای من حقیقته
دیدن یک لحظه نگات،مثل نفس غنیمته
امید زنده بودنی،برگ خزون بغض منه
بغض دلم که بشکنه،رو شیشه بارون می زنه
یاد قشنگ و ناز تو،تنها امید بودنه
یادت باشه،یادم باشه دلم برات پر می زنه

مثل بارون تو زمستون *می ریزه اشکای خورشید*واسه این دل خسته*مهربونی میشه،امید*دل من خیلی کوچیکه*دل تو مثل یه دریاست*با نگاه گرم و گیرات *امیدم بسته به فرداست*تو که ماهِ آسمونی *میون شبای تارم*مثل هدیه ای الهی*که من زمینی دارم........*نگاهت کشتی عشقه*میره تا به ساحل یاد*کاش بمونیم تو کتابا*مثل شیرین،مثه فرهاد       

نشکن آینه را
من ندارم به شکستن عادت
روح من
چینی بند زده ی
تقدیر است . . . . . .

من نمی رنجم از این جمله که تکرار شده است
"بارها از تو بدم آمده"اقرار شده است
شاید این بار بیایم به خود م یا بروم
ز خیالی که در آن بودنم انکار شده است
تو بهم ریخته ای ساختنت آسان نیست
مثل افکار که بر ذهن من آوار شده است
و نگاهی که تو را آخر دنیا می دید
دیگر از دیدن چشمان تو بیزار شده است
باز هم "از تو بدم آمده"را می شنوم
پس نمی رنجم از این جمله که تکرار شده است