با توام!تو که به عشقت می گی عشق آسمونی
بگو از زخمای پیر این قبیله چی می دونی؟
تو که غیر از قل و زنجیر تا حالا هیچی ندیدی
تو که جز صدای گریه هیچ صدایی نشنیدی
تو که چرخیدی یه عمر تو همین مدار تکرار
همیشه زندگی کردی میون چهار تا دیوار
چی می دونی از تبار ساکت نفس بریده؟
چی می دونی از ستاره؟چی می دونی از سپیده؟
تو شبیخون سکوت حنجره پاره پاره شد!
واسه ما حبس ترانه تنها راه چاره شد!
ما به قصاب باشی گفتیم که گناهمون چیه؟
هر علامت سوال چنگک یه قناره شد!
حالا ما رو خوب نگاه کن که گرفتارسوالیم!
اما از وحشت ساطور مثه نعش مرده لالیم!
ما رو قاب بگیر تو ذهنت که فراموشی یه ننگه!
وقتی بیداری گناهه زنگ ساعتا قشنگه!
دل به پشت ابرا نسپار وقتی پاهات رو زمینه!
مث یه چشمه سفر کن راه آبادی همینه!
عاشقم باش تا بتونیم شب و پشت سر بذاریم!
ما برای همصدایی حرف تازه کم نداریم!