اگر خیال داری دوستم بداری هم اینک دوستم بدار.اکنون که زنده ام.صبر نکن تا بمیرم.بدان که آن وقت هرگز صدایت به گوشم نخواهد رسید و مجبور می شوی حرفهای ناگفته ی قلب ساده ات را در فراسوی یک مشت خاک و خاکستر سرد پنهان کنی.پس اگر ذره ای عشق من در دلت ماوأ دارد اگر دوستم داری بگذار تا زنده ام بدانم....
و اما من...
دوست دارم دوست تو باشم.کسی به رنگ دغدغه هایت کسی که صدایت را می شنود ودلهرهایت را می شناسد خوب می داند تنهایی تو چه طعمی دارد.
دوست دارم صدایت کنم با کلماتی که روزمره نیستند و بی مقدمه حس مرا عریان می کنند.
می خواهم از دوستی با تو حرف بزنم. دوستی یعنی همین ها که نوشتم. دوستت دارم.دوست خوبم تانیا جان.