در شب کوچک من،افسوس
باد با برگ درختان میلادی دارد
در شب کوچک من دلهره ی ویرانی ست
وزش ظلمت را می شنوی؟
من غریبانه به این خوش بختی می نگرم
من به نومیدی خود معتادم
گوش کن
وزش ظلمت را می شنوی؟
در شب اکنون چیزی می گذرد
ماه سرخ است و مشوش
و بر این بام که هر لحظه در او بیم فرو ریختن است
ابرها،هم چون انبوه عزاداران
لحظه ی باریدن را گویی منتظرند
لحظه ای
و پس از آن،هیچ
پشت این پنجره شب دارد می لرزد
و زمین دارد
باز می ماند از چرخش
پشت این پنجره یک نامعلوم نگران من و توست
ای سراپایت سبز
دست هایت را چون خاطره ای سوزان،در دستان عاشق من بگذار
و لبانت را چون حسی گرم از هستی
به نوازش های لب های عاشق من بسپار
باد ما را خواهد برد
باد ما را خواهد برد